چکیده:
جریان سلسله سیفیه مجددیه یکی از گروههای معاصر صوفی گری منسوب به مذهب حنفی است که حدود نیم قرن از پیدایش آن میگذرد. این جریان در حال گسترش چشمگیری میباشد و در افغانستان، پاکستان، ایران و سایر کشورهای منطقه، بیش از صدهزار تن گروندگان دارد. جریان سیفیه مجددیه با عقاید و تفکرات افراطی که دارد بیعت و تصوّف را بر روش سیفیه فرض دانسته و پیروان آن در شان پیامبر، اولیاء کرام و موسس این گروه غلو میکنند. تندروی های این فرقه باعث شده است که مخالفان شان را به کفر و الحاد متهم سازد، اکثر مسلمانان را گمراه دانسته، اهل تشیع و جماعت تبلیغ را از دایره اسلام خارج بداند. از اینرو ضرورت احساس میشود که عقاید، نظریات و اهداف آنان مورد بررسی قرار گیرد، تا حقایق مدعیات و مبنای تفکر آنها آشکار گردد؛ مضاف بر اینکه جریان شناسی سیفیه، کاملا نو بوده تا بهحال بدان پرداخته نشده است و بر این اساس نیز تحقیق حاضر حایز اهمیت میباشد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و با اتکا بر منابع دست اول این گروه، به بررسی جریان شناسی سیفیه پرداخته است. یافته های این جستار نشان میدهد که اکثر عقاید و نظریات گره سیفیه جدا از اهلسنت بوده و در عمل و در مشی صوفیگری آنان، یک نوع سحر و جادو و افراطیت وجود دارد که مردمان را بیشتر به خود جلب میکند. مسئولیت علیای دینی این جریان را شخصیت، کرامت و ولایت پیر سیف الرحمن تشکیل میدهد.