چکیده:
عقد بیع به دسته های مختلفی تقسیم بندی می شود : از جهت زمان تسلیم مبیع و ثمن، چهار قسم برای آن مشخص و تثبیت شده: الف)بیع نقد، ب)بیع نسیه، ج)بیع سلف، د)بیع کالی به کالی. سه قسم اول از نظر فقها و حقوقدانان صحیح بوده اما قسم چهارم به اجماع فقها باطل می باشد.هریک از اقسام بیع دارای شرایط وخصوصیاتی هستند و آنچه در این تحقیق خواهان بررسی آن هستیم اقسام بیع از جهت اعلام ثمن و مبیع، اقسام بیع به اعتبار نحوه پرداخت ثمن و مبیع،اوصاف عقد بیع، تملیکی، معاوضی و عین بودن مبیع وشرایط و احکام مربوط به اوصاف بیع می باشد. و همچنین به بررسی بیع سلف یا پیش فروش و شرایط و احکام مربوط به آن از دیدگاه شرع و حقوق می پردازیم.
خلاصه ماشینی:
عقد بیع به محض انشای اراده طرفین تشکیلدهنده آن، یعنی بایع و مشتری، تحقق مییابد و دارای اثر حقوقی میشود و همچنین بیع در لغت به معنای خرید و فروش و داد و ستد میباشد و و در اصطلاح فقهی ایجاب و قبولی است که بر نقل ملک در مقابل عوض معلوم و متعین دلالت کند و بیع به اعتبار نحوه پرداخت ثمن و مبيع به بيع نقد، بيع سلم يا سلف، بیع كالي به كالي و بيع نسيه تقسیم می گردد که توضیحات آن در متن تحقیق خواهد آمد.
معنای اصطلاحی: تملیک(صاحب شدن، مالکیت پیدا کردن)مال در برابر عوض(در معاملات معوض به هر یک از دو موضوع مورد معامله گویند؛ غالباً به مالی گویند که از طرف قبول کننده داده میشود (خواه عین باشد خواه غیر عین) و یا مالی که باید از طرف زیان زننده به آسیب دیده جهت جبران خسارت داده)معلوم را بیع می گویند.
م : هر چيزي كه بر حسب عرف و عادت جزء يا ازتوابع مبيع شمرده شود يا قراين دلالت بر دخول آن در مبيع نمايد داخل در بيع ومتعلق به مشتري است اگر چه در عقد صريحاً ذكرنشده باشد و اگرچه متعاملين(طرفین مورد معامله ( بایع و مشتری )) جاهل بر عرف باشند.
(حسینی عاملی، مفتاح الکرامه، 1416ق: ج4، ص219) شرطی که فقها در ذیل مالیت مبیع بیان کرده اند این است که؛ آن چه که مورد معامله قرار می گیرد باید قابل نقل و انتقال باشد به عبارت دیگر بتوان آن را خرید یا فروخت.
مثلا آنچه که در مورد معین بودن مبیع گفتیم دراینجا هم شرط است یعنی ثمن اگر قرار است پول نقد باشد باید طرفین عقد علم به مقدار و کیفیت آن داشته باشند.