چکیده:
امروزه در بسیاری از کشورها برای شناخت صدمات بدنی و جبران خسارتهای وارد بر اعضای بدن طرحهای خاصی ساماندهی و به تصویب رسیده و در راستای سیاستهای جنایی، اهداف بازدارندگی را در کنار جبران خسارت، مد نظر قرار میدهند. در نوشتارحاضر با روش تحلیلی، توصیفی به بررسی این موضوع در نظام کیفری حقوق ایران و انگلستان پرداخته که چه تفاوتهایی در مفهوم شناختی مصادیق اعضا و پرداخت خسارت صدمات بدنی در حقوق هر دوکشور وجود دارد. تحقیق حاضر نشان از آن دارد که در نظام حقوق ایران نظام جبران صدمات بدنی برمبنای دیه، ارش و حکومت بنا گردیده و در نظام حقوقی انگلستان با استفاده از روشهای نظام تعرفه و نظام توجه به کارکرد اعضاء، لذت خوشی و زندگی از دست رفته افراد مورد ارزیابی و محاسبه قرار میگیرد و با ارزشگذاری جان آدمی و ارزیابی کیفیت سالهای زندگی افراد به محاسبه خسارات بدنی میپردازند و هر دو نظام حقوقی در تلاش هستند تا بتوانند به شیوه واقعی صدمات بدنی را محاسبه و جبران نمایند.
In many countries today, specific frameworks have been established to recognize physical injuries and provide compensation for bodily harm. These frameworks, in line with criminal policy objectives, aim to deter future harm and ensure compensation. This paper employs an analytical and descriptive approach to examine this issue within the criminal justice systems of Iran and England, exploring the conceptual differences in the recognition of bodily injury and the provision of compensation in both legal systems. The present research reveals that in the Iranian legal system, the compensation for bodily injuries is based on the concepts of "diyyah", "arsh", and "government", while the English legal system evaluates and calculates compensation based on tariff systems, consideration of the function of body parts, the lost enjoyment of life, and the valuation of human life and the quality of life years. Both legal systems strive to realistically calculate and compensate for bodily injuries.
خلاصه ماشینی:
صدمه آسيب و ضربتي است که به چيزي وارد ميشـود (معـين ، ۱۳۷۵: ۲۱۴۲) در حقـوق انگلسـتان اصـطلاح (injury) در لغت به معناي آسيب و صدمه ميباشد اين اصطلاح به معنـاي هـر اشـتباه ، خطـا، تقصـير يـا خسارتي است که نسبت به ديگري و يا اينکه نسبت به شخصيت ، حق ، شهرت يا امـوال او ايجـاد ميشـود ً (١٦٤٣ :١٩٦٨ ,campbell black) اين اصطلاح اصولا در مواردي به کار مي رود کـه صـدمه اي بـه تماميـت جسماني انسان يا اموال او وارد شده باشد و از آنجا که شامل شهرت و..
(باريکلو، ۱۳۸۲: ۱۴) ولي ميتوان تعريف کامل تري ارائه داد که شامل آسـيب ها و صدمات رواني (عصبي) نيز گردد چرا که هدف جبران خسارتها، برقراري عدالت و حتـيالامکـان اعـاده وضع اشخاص زيانديده به حال سابق ميباشد، در حقوق ايـران ارزيـابي خسـارتهاي درد و رنـج هيچگـاه مورد مطالعه ي جدي و مستقل حقوقدانان واقع نشده و اينگونه خسارتها همواره بـه طـور کلـي و بـه عنـوان ۸۲ پژوهش تطبيقي حقوق اسلام و غرب ، دوره ۱۰، شماره ۲، پياپي ۳۶، ۱۴۰۲ بخشي از خسارتهاي معنوي در کتب حقوقي مطرح گرديده است ، لذا به نظر ميرسد اين تعريف مناسـب باشد که گفته شود صدمات بدني آسيب هايي هستند که به تماميت جسمي يـا شـرايط عصـبي انسـان وارد مي شوند.