چکیده:
نوآوری، اساس توسعه و ماندگاری سیستم های اجتمـاعی بـوده و دسـتیابی بـه نـوآوری، نیازمنـد رفتـار نوآورانه است. در میان انواع مختلف سبک های رهبری و تصمیم گیری، تاثیر نسبی و متفاوت آنها در ایجاد رفتـار نوآورانـه، رهبری مشارکتی و تصمیم گیری استراتژیک نیـز نقش اساسی در بروز این چنین رفتارها دارد. بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر رهبری مشارکتی بر رفتار نوآورانه با نقش میانجی تصمیم گیری استراتژیک انجام شده است. روش تحقیق توصیفی _ همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان دوره ابتدایی ناحیه دو شهر کرمانشاه به تعداد 1150 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 291 نفر از معلمان جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری دادههای پژوهش از پرسشنامه های استاندارد رهبری مشارکتی، تصمیم گیری استراتژیک و رفتار نوآورانه استفاده شد. برای تعیین پایایی و روایی پرسشنامهها آزمون-های آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تأییدی بهکار گرفته شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری در نرم افزارهای آماری Lisrel وSPSS تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که رهبری مشارکتی اثرمستقیم و معنادار بر رفتارنوآورانه ندارد(r=0/48) اما رهبری مشارکتی اثر مستقیم و معنادار بر تصمیم گیری استراتژیک دارد(r=0/73) و تصمیم گیری استراتژیک اثر مستقیم و معنادار بر رفتار نوآورانه دارد(r=0/57) و در نهایت رهبری مشارکتی با نقش میانجی تصمیم گیری استراتژیک اثر غیر مستقیم، مثبت و معنی دار بر رفتارنوآورانه دارد.
Innovation has been the basis of the development and sustainability of social systems, and achieving innovation requires innovative behavior. Among the different types of leadership and decision-making styles, their relative and different effects in creating innovative behavior, shared leadership and strategic decision-making also play a key role in the occurrence of such behaviors. Therefore, this research was conducted with the aim of investigating the effect of share leadership on innovative behavior with the mediating role of strategic decision making. Descriptive-correlation research method was structural equation modeling. The statistical population of the research included all the primary school teachers of two districts of Kermanshah in the number of 1150 people, using stratified random sampling method, 291 teachers were selected for the study. Standard questionnaires of shared leadership, strategic decision-making and innovative behavior were used to collect research data. Cronbach's alpha tests and confirmatory factor analysis were used to determine the reliability and validity of the questionnaires. Research data after collection were analyzed using Pearson correlation coefficient and structural equation model in Lisrel and SPSS statistical software. The obtained results showed that shared leadership does not have a direct and meaningful effect on innovative behavior(0/48), but shared leadership has a direct and meaningful effect on strategic decision-making(0/73), and strategic decision-making has a direct and meaningful effect on innovative behavior(0/57), and finally, shared leadership has a mediating role in strategic decision-making. It has an indirect, positive and significant effect on innovative behavior.
خلاصه ماشینی:
بنابراين ، اين پژوهش با هدف بررسي تأثير رهبري مشارکتي بر رفتار نوآورانه با نقش ميانجي تصميم گيري استراتژيک انجام شده است .
مطالعات نشان مي دهد که توسعه نوآوري براي دست يافتن به مزيت رقابتي ٤٤ | پژوهش هاي رهبري آموزشي | سال هشتم | شماره ٢٩ | بهار ١٤٠٣ پايدار و بهبود عملکرد سازماني، به وجود شرايط و بستري مناسب نياز دارد که سبک هاي رهبري مشارکتي، يکي از عوامل مؤثر در اين زمينه است (يعقوبي و همکاران ، ١٣٩٤؛ .
با درک آنچه مطرح شد هدف پژوهش حاضر پاسخگويي به اين سؤال است که آيا تأثير سبک رهبري مشارکتي بر رفتارهاي نوآورانه با نقش ميانجي تصميم گيري استراتژيک معني دار است ؟ در راستاي پاسخ به اين سؤال فرضيه هاي زير بررسي و همچنين الگوي مفهومي ارائه شد: فرضيه هاي پژوهش از قرار زير است : ١-رهبري مشارکتي اثر مثبت ، مستقيم و معناداري بر رفتار نوآورانه دارد.
ماتريس همبستگي متغيرهاي پژوهش شماره متغير ١ ٢ ٣ ١ رهبري مشارکتي ١ ٢ تصميم گيري استراتژيک **٠/٧٣ ١ ٣ رفتار نوآورانه **٠/٤٨ **٠/٥٧ ١ *p با توجه به جدول ٢، اثر تمامي متغيرها در سطح ٠/٠١ مثبت و معنيدار است .
همچنين نتيجه فرضيه چهارم نشان داد که نقش ميانجي تصميم گيري استراتژيک در تأثيرگذاري رهبري مشارکتي بر رفتارهاي نوآورانه مثبت و معنيدار است ، اين نتيجه همسو با يافته هاي پژوهش هاي Adams و همکاران (٢٠١٩)، Vendrell-Herrero و همکاران (٢٠١٨)، Eroglu and Kilic (٢٠١٧) است چراکه به نتايج مشابهي دست يافتند.