خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) فریتهوف شوآن،معروف به شیخ عسی نور الدین احمد الشاذلی الدرقاوی العلوی المریمی،یکی از شارحان اصلی حکمت خالده و مابعد الطبیعه‌دان[حکیم متاله]،شاعر و نقاش، وی آثار بزرگی در مورد مضامین و تعالیم سنتی نوشت.
(همواره دوست داشت این جمله را متذکر شود"زیبایی شکوه حقیقت است")وی چندین فصل در کتب گوناگون در مورد هنر نوشته است.
در واکنش علیه این گرایش واقعا اهریمنی،شوآن با وضوحی حیرت‌آور،به آنچه که زیبایی عینی است تعریفی تازه می‌بخشد(تعریفی که به هیچ‌وجه متناسب با عقاید قوانین زیباشناسی نوکلاسیک نیست) و از ابتدا تا انتهای کتابهایش ما را به مرتبه‌ی بیرون کشیدن جوهر همه‌ی زیبایی‌هایی که نوع بشر در طول تاریخ خلق کرده است،سوق می‌دهد.
به نظر شوآن اهمیت هنر دینی و در محتویات آن و نحوه‌ی به کر بردن آنها است و در هنر غیردینی یا عرفی همین عوامل فقط بهانه‌ای برای شادی و شعف فعل خلاقیت است.
پس این هنر فاقد یک موضوع دینی با یک رمز و تمثیل معنوی است؛اگر هم در آن رمز و تمثیلی باشد آن رمز و تمثیل عرضی خواهد بود.
وی در مقاله‌ی اصول و معیارهای هنر جهانی می‌گوید:«در دوران قریب به مبداء وحی هنر همواره محدود به ساختن اشیاء برای مراسم آیینی و نیز آلات و ابزار کار و اشیاآ خانه بود ولی حتی این آلات و اشیاء مانند اعمالی که این اشیاء به آن اشاره می‌کند کاملا رمزی بود و بنابراین مرتبط به مراسم آیینی و قلمرو دین بود».
از دیگر خصایص هنر دینی دقیق بودن جنبه‌ی رمزی و تمثیلی و فایده‌ی آن برای اعمال آیینی و مشاهده‌ی عرفانی و تجربه‌ی معنوی است."
(
, 
, 
)
