خلاصه ماشینی:
در میان نهادهای اجتماعی آموزشوپرورش در تقویت و به فعلیت درآوردن توانائیهای آنان مهمترین نقش را ایفا میکند با شناسائی بموقع عقب ماندگان ذهنی آنان میتوانند از آموزشوپرورش خاص بهرهمند شوند و متناسب با توانائیهای ذهنی و جسمی خود امکانات آموزشی در اختیار داشته باشند بنابراین مسئولیت سنگینی بر عهده آموزگاران نهفته است تا عقبماندگان ذهنی را بموقع شناسائی و هدایت نمایند،به همین منظور لازم است آنان بقدر کافی آگاهی و شناخت از ویژگیهای عقبماندگان ذهنی اشته باشند،درنتیجه امکاناتی فراهم میاید تا افراد عقبمانده ذهنی بتوانند از توانائیهای جسمی و ذهنی خود در زمینه سازگاری با محیط و آموختن سواد پایه و آموزش حرفهای بیشترین استفاده را نموده و به تناسب موقعیت خود برای زندگی نسبتا مستقلی آماده گردند.
نتیجه بررسی این دو بعد(شناخت و تمایل)نحوه نگرش آموزگاران را نسبت به عقبماندگان ذهنی ارائه میدهد،همچنین در این تحقیق بررسی میشود که آیا شناخت ویژگیهای عقبماندگان ذهنی در تمایل آموزگاران نسبت به آنان تأثیر دارد یا خیر؟ نظر به اینکه عقبماندگان ذهنی(آموزشپذیر)غالبا از جهت جسمی و ظاهری همانند افراد عادی هستند در سنین قبل از دبستان بهسهولت قابل تشخیص و شناسائی نیستند،آنان از اواخر کلاس اول و در طی کلاس دوم با پیچیدهتر شدن دروس بشرط آگاهی آموزگاران از ویژگیهای عقب ماندگان ذهنی قابل تشخیص و شناسائی میباشند.
نتیجه این بررسی به شرح زیر میباشد: 63 درصد از کسانیکه دارای مدرک تحصیلی فوقدیپلم ببالا هستند نگرش مثبت دارند در حالیکه بین دارندگان دیپلم این رقم 32 درصد میباشد،نگرش پاسخگویان نشان میدهد هرچه میزان تحصیلات افراد در رشتههای مربوط4بالاتر رود نگرش آنان نسبت به عقبماندگان ذهنی صحیحتر میشود.