"رودن در جهان هنر جاودانی است.
ن. ترانه - سخن از فردوسی بسا روزگارا که بر کوه و دشت گذشتست و بسیار خواهد گذشت بیا تا جهان را ببد نسپریم بکوشش همه دست نیکی بریم نباشد همی نیک و بد پایدار همان به که نیکی بود یادگار سخن ماند از تو همی یادگار سخن را چنین خوار مایه مدار از پایان داستان فریدون و کاوهء آهنگر نقل از «خلاصهء شاهنامه»"
(
, 
, 
)
