چکیده:
از پاییز سال 1378 مذاکرات موسوم به تعیین وضعیت نهایی مابین هیاتهای مذاکره کننده فلسطینی و اسراییلی آغاز شد. یکی از چهار موضوع مهم این مذاکرات مساله قدس و آینده این شهر بود، در اهمیت فوقالعاده این شهر برای پیروان ادیان مختلف، تردیدی نیست و همین امر چشمانداز حل قضیه را دشوارتر و مبهمتر میکند، در این نوشتار ضمن بررسی اهمیت و موقعیت قدس و مذاکرات صلح، وضعیت کنونی مساله در مذاکرات مطرح و احتمالات مختلف در مورد ارائه راهحلهای نهایی برای آن بیان میشود.
خلاصه ماشینی:
"در روز 27 ژوئن 1967 کنست به حکومت اجازه داد قوانین، حقوق و حاکمیت اسراییل به کل اراضی سرزمین اشغالیتر مییابد و این امر بهانهای به ظاهر قانونی برای همه اقدامات بعدی در قسمت شرقی شهر فراهم آوروز بعد از آن 71000 دونم(8) از مناطق اشغالی ضمیمه اسراییل شد و تحت حاکمیت شهرداری قدس -تحت اختیار یهودیان- قرار گرفت.
5- پیشنهاد پایتختی ابودیس برای فلسطینیان: در میان گروههای طرفدار سازش و سکولار یهودی، عدهایمعتقدند ابودیس (که زمانی روستایی در خارج از محدوده شهرداری قدس محسوب میشد) در حاشیه قدس به عنوانپایتخت دولت فلسطینی که در غزه و بخشی از کرانه غربی تشکیل خواهد شد، به فلسطینیها داده شود تا آنها نیز خود را بازنده مذاکرات به حساب نیاورند و خشم گروههای فلسطینی و جهان اسلام برانگیخته نشود.
(25) از سوی دیگر بعد از بن بست های مکرر در مذاکرات وضعیت نهایی، حکومت خودگردان نیز اعلام کرده است که اگر بیت المقدس به عنوان پایتخت یک کشور مستقل فلسطینی پذیرفته نشود، هیچ توافقی در مورد وضعیت نهایی با اسراییل امضا نخواهد کرد.
در طرح پیشنهادی جمهوری اسلامی ایران بر دو عنصر اصلی که با موازین حقوقی و حقوق بینالملل همخوانی دارد،تاکید شده است: 1- بازگشت کلیه آوارگان فلسطینی به میهن اصلیشان 2- انجام رفراندم و نظرخواهی از ساکنان سرزمین فلسطین مبنی بر تعیین نوع حاکمیت در مورد عنصر اول باید گفت که آمار فلسطینیهای ساکن اراضی اشغالی در سال 1948 حدود یک میلیون و یکصد و پنجاه هزار نفر است."