انتظار - مجله ادبستان فرهنگ و هنر ادب و هنر

"خانم ز 1 فی کت : " پرث را باز کنبد . " این پوثه را مم باز کردم . ثنهاد من روی انبوس از برکمط ی دیکر بود و در تسمت بالای آن کی با خط ترمز نوثة برد : " پام!نتون !ئنهاد . " روی صحبنق با من برد ، افا ، نادسته چ! پنجرممای روشنن خات ها باز برد و مردم روی بالکنهابثان ثته بودند و مثروب می خوردند . ننها حرفی ی زدم - أفی هم خبلی آرام - ابن بود : " کر می کنم چ! چیزی کرم راب خود مثنول کرده برد . " ز 1 ص دکی دو ثانبه مکلوث کرد و بعد با خند . تنها بود و وقی که دسغ را به سوش دراز کردم ناپ راب ار بلمم ، خندکد . با خود کر می کرد : " باید!اد بکبرد حردض بر ثکللش گب کند ."