مردم آن زمان تا اندازهء جاهل و نادان بودند که نیروی تشخیص زشت و زیبا را از دست داده و تابع هوی و هوس شده بودند هر کار زشتی را با کمال آزادی انجام میدادند و بر خود میبالیدند،شراب را آزادانه میخوردند و در عالم هستی هر کار نامشروعی را که میکردند عیب نمیدانستند.
فحاشی و هتاکی و ستمگری و بالاخره همه خویهای زشت در آن ملت رواج و شیوع داشت و بسبب این‌گونه کارهای زشت و خویهای پست زمان خود را در تاریخ لکه‌دار نموده و نام جاهلیت را از خود بیادگار گذاشتند اکنون باید دید که زمان ما با زمان جاهلیت چه فرقی دارد؟!.
اگر آن محیط فاسد ایجاب آمدن یک مصلح دانائی را نموده بود بدون تردید این محیط فاسدتر از آن نیز ایجاب یک مصلح دانا و توانائی را مینماید پس باید یکعده از دانشمندان روشنفکر قد اصلاح را علم نموده و در سریر رهنمائیهای قرآن و اسلام هرگونه فسادی را که مایهء نکبت شده است از میان جامعه ما بردارند و نگذارند که زمان ما در زبان تاریخ بنام جاهلیت معرفی شود.
(
, 
, 
)
