خلاصه ماشینی:
"در زمان امام جعفر صادق(ع) ابو حنیفه و مالک بن انس در استنباط احکام شرع راه نوینی ایجاد کرده و بعد از آنها محمد بن ادریس و احمد بن حنبل هر یکی راههای جداگانه گرفتند که بالاخره میان اراء آنها جدائیهای فراوانی تولید شد و هریک دارای پیروانی گردیدند که بنام هر یک از آنها مشهور شدند بدین ترتیب:حنفی یعنی در احکام شافعی یعنی پیرو محمد بن ادریس حنبلی یعنی پیرو احمد بن حنبل در این میان پیروان جعفرین محمد(همان شیعیان) بنام جعفری مشهور شدند و امروز هم اکثر مسلمانان پیرو همان چهار نفرند و بنام حنفی مالکی شافعی حنبلی مشهورند و شیعه هم بنام جعفری مشهور است پس در حقیقت همه مسلمانند دارای یک دین و یک کتاب و یک قبله هستند چیزیکه که مایه اختلاف و دوری از همدیگر شده است و نبایستی بشود همان تبعیت در احکام شرع است مدت عمر و عدد اولاد آنحضرت در مدت عمر آنحضرت اختلاف است بعضی برآنند که در پنجاه سالگی فوت نموده و برخی میگویند در شصت و پنج سالگی در گذشته و بطوریکه سابقا گفتیم ابن صیاغ مالکی در فصول المهمه(1)مینویسد در سال 148 هجری در سن شصت و هشت سالگی وفات نموده است ما برای مدت عمر آن حضرت از نوشتهای علما شصت و پنج سال را اختیار نموده و در سابق نوشتیم (1)ابن صباغ مالکی صاحب فصول المهمه سن مبارک آن حضرت را شصت و هشت سال نقل نموده و بعد از آن خواسته سالهای عمر آن شیعه چه می‌گوید؟!..."
(
, 
, 
)
