خلاصه ماشینی:
"وزیر گفت:«احسنت» متوکل با خشم گفت:«مرا استهزاء می‌کنی؟» وزیر از ترس جان عرض کرد:«منظور من آن است که به گنجشک احسان کردی.
«شوپنهاور» در ییلاقی،شخصی بر درخت کهنسالی این بیت را نوشته بود: دو عالم را به یک بار از دل تنگ برون کردیم،تا جای تو باشد و خوش ذوقی در زیر آن نوشته بود: «بنازم به آن دل تنگ!» ** من جز یک چیز،چیز دیگری نمی‌دانم و آن این است که هیچ‌چیز نمی‌دانم.
در زیر آن نوشته شده بود:«اهه،اهه!» منصور از همراهان پرسید:«این را چه معنی می‌دهد؟» هرکس سخنی گفت.
ربیع حاجب که مردی باهوش بود، پاسخ داد:«گویندهء شعر خواسته است بفهماند که در حال سرودن این بیت گریه می‌کند.
در آنجا الاغی را دید که می‌گشت و زنگی در گردنش بود.
»معاویه پرسید:«اگر الاغ بایستد و سر خود را بجنباند،مانند من(و شروع کرد به جنباندن سرش)آن وقت چه خواهی کرد؟» مرد گفت:«اگر خری پیدا شود که عقلش مانند عقل سلطان باشد،آن وقت مجبورم تدبیر دیگری بیندیشم."
(
, 
, 
)
