چکیده:
آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA)(2) محصول دغدغههای بشر از خطرات و نیز حاصل انگیزههای او در
استفاده از فواید شکافتن اتم است؛ یعنی، از یک سو، آژانس را باید ناشی از تمهیداتی دانست که جهان برای
پرهیز از مصیبتهای کاربرد سلاحهای اتمی اتخاذ کرده، و از سوی دیگر، تسهیلات صلحآمیزی که انرژی اتمی
در عرصههای فنی و اقتصادی پدید میآورد، بشر را به سوی اتم جلب نموده است. در نیل به این مقاصد،
آژانس انرژی اتمی، با ساختاری مرکب از مجمع عمومی، شورای حکام و دبیرخانه تأسیس شد، بودجه کافی به
آن اختصاص یافت، و به تربیت کارشناسان و ارائه آموزشهای اتمی و هستهای دست زد، ولی آژانس، هم در
ممانعت از گسترش سلاحهای اتمی و هم در توسعه فعالیتهای صلحآمیز اتمی و هستهای، حداقل در مورد
بعضی از کشورها چون ایران، بیشتر در جهت جلب نظر قدرتهای بزرگ جهانی کوشیده است.
خلاصه ماشینی:
"در نیل به این مقاصد، آژانس انرژی اتمی، با ساختاری مرکب از مجمع عمومی، شورای حکام و دبیرخانه تأسیس شد، بودجه کافی به آن اختصاص یافت، و به تربیت کارشناسان و ارائه آموزشهای اتمی و هستهای دست زد، ولی آژانس، هم در ممانعت از گسترش سلاحهای اتمی و هم در توسعه فعالیتهای صلحآمیز اتمی و هستهای، حداقل در مورد بعضی از کشورها چون ایران، بیشتر در جهت جلب نظر قدرتهای بزرگ جهانی کوشیده است.
این پیشنهاد یا طرح، خواستار تأسیس یک آژانس بینالمللی بود تا زیر نظارت سازمان ملل متحد همکاری کشورها در زمینه انرژی اتمی را افزایش دهد، و نیز مصرا خواستار این بود که کشورهای هستهای، مواد قابل تبدیل به مواد هستهای را که در انبارهای تسلیحات ذخیره کردهاند، در راه کمک به تحقیقات صلحآمیز و پروژههای توسعه به کار اندازند.
سازمان انرژی اتمی ایران پس از اولین حمله عراق به تأسیسات هستهای بوشهر، طی تلکسی در 19 آوریل 1984 / 1363 موضوع را به آژانس ارجاع نمود و با تأکید بر قطعنامه GC(××VII) Res/407 که در اکتبر 1983 / 1362 در بیست و هفتمین اجلاس کنفرانس عمومی درباره حفاظت از تأسیسات هستهای غیرنظامی در مقابل حملات نظامی مورد تصویب قرار گرفت و همه دول عضو آن را پذیرفتند، و نیز، دیگر قطعنامههای آژانس در این زمینه، از هیأت حکام تقاضا کرد در اولین فرصت ممکن به منظور اتخاذ تصمیماتی برای محکومیت عراق تشکیل جلسه دهد."