چکیده:
مدارک تاریخی درباره الفبا درایران: روایاتی درباره ظهروخط برمبنای متن قدیمی: از "التنبیه و الاشراف" و "مروجالذهب" اثر مسعودی، "التنبیه علی حدوث التصحف" اثر حمزه اصفهانی، از "الفهرست" اثرابن ندیم ـ مقایسه حروف کوفی و اوستایی دوکتیبه لاجیم و ابرقو ـ ترتیب حروف معجم، ترتیب طبیعی صداها.
خلاصه ماشینی:
» مسعودی در کتاب التنبیه و الاشراف که در 345 هجری تألیف شده است :«زرتشت کتاب اوستای معروف خود را آورد و عدد سوره های آن بیست و یک بود و هر سوره ای در دویست ورق ، و عدد حروف و اصواتش شصت حرف و صوت،و هر حرف و صوتی شکل جداگانه داشت و از آنها حروفی تکرار و حروفی اسقاط می شوند زیرا که مخصوص زبان اوستا نیست .
کتابهای دیگر هم بوده است که نامهای آنها مندرس شده و روشن نیست در نوشتن، این هفت نوع کتابت را به کار می برند چنانکه در سخن گفتن نیز پنج زبان بکار می رفت ….
در ایران پیش از اسلام بجز علم تجوید، حروف مخصوصی برای ضبط زمزمه یا قرائت کتابهای دینی داشتند که بدبختانه بجز حروف آن الفبای آهنگی و ترتیب علمی بی مانند آن و علامات تجوید و برخی اصطلاحات و مدارک تاریخی از کتب اصلی این علم چیزی بدست ما نیفتاده است.
برای نمونه چند مقطع در ذیل می دهیم : در قرن سوم و چهارم هجری یکی از جدالهای مهم شعوبیه بر سر اسم حروف معجم به جای الفبا و ترتیب تجویدی ایران آن و شباهت کامل حروف کوفی با حروف اوستا و بویژه شکل همزه و علف و نقص خط کوفی بوده است که عاقبت منتهی به برهم زدن ترتیب حروف و تغییر شیوه خط و محو بسیاری از آثار، و جعل آثار و احادیث و اخبار در این باره شده است.
واضح است که زبان عربی حروف و اصواتی بیشتر از بیست و نه برای ضبط تلفظ خود لازم دارد و «لام الف» هم نمی تواند یک حرف باشد.