چکیده:
نظریه منشأ زبان یکی از مهمترین مسائل زبانشناسی است که پیوسته در طول تاریخ،موجد آرا و نظریات خاصی در این خصوص بوده است و دانشمندان،فلاسفه و زبانشناسان ملل مختلف با دلایل عقلی و نقلی دیدگاههای خاصی ابراز داشتهاند و به نظریههایی چون الهامی بودن زبان، ذاتی بودن دلالت لفظ بر معنا،قراردادی بودن زبان،خلق و آفرینش هنری،زبان ناشی از حرکات انعکاسی و قانون مجاورت کلی و...انجامیده است.از آنجا که صوت آواها به دلیل طبیعی و ملموس و محسوس بودن رابطه دال و مدلول میتواند به گونهای به تقویت نظریه ذاتی بودن دلالت لفظ بر معنا بینجامد،در این مقاله کوشیدهایم،به طور اختصار انواع صوت- آواها و کارکردهای آن را در پدیده زبان معرفی کنیم.
خلاصه ماشینی:
"شایان ذکر است که اغلب این اظهار نظرها مورد قبول زبانشناسان نیست،زیرا این نظریهها بیشتر منشأ زبان را طبیعی و تقلیدی میداند،در حالی که تفاوت لغات برای یک شئ یا پدیده و حتی یک احساس معین در ملل مختلف به قدری محسوس و ملموس است که نمیتوان به هیچ نوع رابطه ذاتی و طبیعی لفظ و معنا پیبرد؛از جمله این موارد میتوان به مترادفات و اضداد در یک زبان اشاره کرد مثلا اصمعی(از راویان اشعار و اخبار عرب متوفی 216 هـ.
حتی قراردادی بودن شامل واژههای تقلیدی یا صوت آواها نیز میشود،چنانکه برای نامیدن صدای حیوانات در بین ملل مختلف یک توافق و وحدت روش وجود ندارد و این در حالی است که صدای حیوانات غریزی است و در همه جای دنیا یکی است؛مثلا صدای همان سگ در زبان گرجی (av-av) ،در آذربایجانی (ha?m-ha?m) ،در ارمنی (ha?f-ha?f) ،در قرقیزی (av?-av?) در بلغاری (ba?v-ba?v) ،در روسی و اکراینی (ga?v-ga?v) ،در فارسی(واقواق)، در انگلیسی (ba?v-ba?v) ،در ژاپنی (von-von) و...
البته در اغلب زبانها میتوان قواعد و قوانین خاصی استخراج کرد که به نحوی نظریه دلالت ذاتی و طبیعی واژهها بر معانی را تقویت میکند؛چنانکه در زبان عربی کلمات رباعی مجرد مفهوم تکرار را میرسانند و این قاعده در پارهای کلمات فارسی که به تقلید از عربی ساختهاند نیز ساری و جاری است."