چکیده:
فرایند همگرایی به عنوان یکی از نتایج مدل های رشد اقتصادی بدین معنی است که مناطق فقیرتر دارای نرخ رشد بالاتری نسبت به مناطق ثروتمندتر هستند. بنابراین، مناطق فقیرتر از جهت وضعیت اقتصادی به مناطق ثروتمندتر نزدیک می شوند. در این مقاله تلاش بر این است که فرضیه ی همگرایی درآمد سرانه در بین کشورهای جهان مورد آزمون قرار گیرد. بدین منظور به بررسی همگرایی سیگما و بتا در داده های مقطعی و ترکیبی درآمد سرانه ی کشورهای جهان پرداخته می شود. این کار با استفاده از داده های درآمد سرانه ی 120 کشور با سطوح مختلف درآمدی طی سال های 2003- 1970 انجام گرفته است. مدل مورد استفاده برای برآورد سرعت همگرایی، مدل رابرت بارو (1995) است. نتیجه ی تحقیق نشان داد که بررسی وضعیت همگرایی سیگما و همگرایی بتا (مطلق و شرطی) به دو روش داده های مقطعی و ترکیبی فرض وجود همگرایی درآمد سرانه در بین کشورهای جهان را رد می کنند؛ یعنی کشورهای فقیر فقیرتر و کشورهای ثروتمند ثروتمندتر می گردند.
Convergence process has been studied in recent years as one of the results of economic growth models. This is to say that poor countries had a higher growth rate compared to richer countries Therefore، the former countries have come closer to the latter from economic point of view. In this research effort has been made to test the theory of income convergence among different countries of the world. In this respect، the sigma and beta convergence factors have been used to analyze cross secontion and panel data of the income among world countries. This has been achived by analyzing the data of income per capita among 120 countries with different levels of income during 1970 -2003 The method used for evaluating speed of convergence is the model of Robert Barrow (1995). The result of sigma and beta convergence factors (absolute conditional) in both cases of panel and cross section data rejects the idea of convergence of average income among world countries. This means the poorer countries become poorer and richer countries become richer all the time.
خلاصه ماشینی:
"بررسی روند همگرایی درآمد سرانه در بین کشورهای جهان با استفاده از مفهوم همگرایی سیگما و بتا در دادههای مقطعی و ترکیبی حشمت الله عسگری، دکتر مهدی تقوی و اصغر زارع براتپور 1 تاریخ وصول: 29/3/85 تاریخ پذیرش: 14/10/85 چکیده: فرایند همگرایی بهعنوان یکی از نتایج مدلهای رشد اقتصادی بدین معنی است که مناطق فقیرتر دارای نرخ رشد بالاتری نسبت به مناطق ثروتمندتر هستند.
نتیجهی تحقیق نشان داد که بررسی وضعیت همگرایی سیگما و همگرایی بتا (مطلق و شرطی) به دو روش دادههای مقطعی و ترکیبی فرض وجود همگرایی درآمد سرانه در بین کشورهای جهان را رد میکنند؛ یعنی کشورهای فقیر فقیرتر و کشورهای ثروتمند ثروتمندتر میگردند .
در این صورت بر اساس مدل نئوکلاسیک با فروضی از قبیل نرخهای پسانداز مساوی، نرخ رشد یکسان جمعیت و توابع تولید یکسانلإ پیش بینی میشود که اقتصادها با هر وضعیت اولیه، به یک نقطهی تعادلی همگرا میشوند؛ زیرا اقتصادهای فقیرتر (از نظر سرانهی سرمایه) دارای نرخ رشد بالاتری نسبت به اقتصادهای ثروتمندتر هستند.
نتیجهی بررسی نشان داد که در بین این نواحی همگرایی از نوع سیگما و بتا وجود داشته است و مناطق مورد بررسی به لحاظ درآمد سرانه در حال نزدیک شدن به هم هستند.
به منظور بررسی همگرایی سیگما در بین کشورهای جهان، ابتدا با استفاده از رابطهی (9) واریانس لگاریتم درآمد سرانه برای تمام سالهای 2003-1970 محاسبه و روند آن مشاهده میشود.
5- نتایج و یافتههای تحقیق در نمودار (3) نتیجهی محاسبهی واریانس لگاریتم درآمد سرانهی کشورهای جهان بر اساس رابطهی (9) طی دورهی مورد بررسی نشان داده شده است."