پند پاکان: اندرزهای سبز پیشوایان دین درباره زبان متفرقه

"اگر در چیزی نحسی باشد در زبان‌ است. خداوند ناظر زبان هر گوینده‌ای‌ است. دخول بهشت بر مردم بد زبان حرام‌ است. روز قیامت بدتر از همهء مردم پیش‌ خدا کسی است که مردم از بیم بد زبانیش‌ از او حذر کنند. زیبایی انسان در زبان است. بیگانه‌ترین شما از من،بخیل و بد زبان است. خاموشی،حکمت و تدبر است و اندک‌اند کسانی که خاموشی اختیار کنند. هرکس که مردم از زبانش بترسند، اهل دوزخ است. بهترین کارها در پیش خدا، نگهداری زبان است. امام علی(ع) زبان گویندهء راز عقل است. خاموشی بوستان اندیشه است. زبان ترازویی است که نادانی آن را سبک می‌کند و خرد آن را سنگین می‌سازد. هرکه اختیار زبانش را دارد از شر او آسوده است. خاموشی فرزانگی،سکوت‌ سلامت و راز داری قسمتی از سعادت‌ است. خاموشی رستگاری است. هرکه زبانش راست باشد،کردارش‌ درست است. امام رضا(ع) از نشانه‌های فهمیدن دین،خویشتن‌ داری و خاموشی است."