معلم حرفه ای: نامه یک معلم به دانش آموز خود متفرقه

"اما دانستم و نگاه از تو برنگرفتم و اگر گرفتم خود نمی‌خواستم. و من اینک منتظرم تا با بیایی و دست در دست من بگذاری، نامت را به من بگویی و حرفت را هر آنچه که هست بگویی و بگویی و بگویی تا بدان و بدانم و بدانم؛ زیرا این منم که از گفتن و گفتن و گفتن خسته‌ام. بدانم که چه می‌خواهی؟می‌خواهی چه کنی و به کجا بروی؟ بیا تا تو را به هر آن‌جا که می‌خواهی برسانم و تا آن‌جا با تو همراه و همسفر شوم. پس به من بنگر و هر آنچه را که اینک می‌گویم و می‌نیسم بنویس‌ و بخوان تا بدانی: قانون اول نیوتن:زندگی هیچ انسانی تحول نمی‌یاب،مگر آن‌که‌ عشقی او را وادار به تحول نماید. دانش‌آموز محبوب من!اینک بیا تا پیش‌تر برویم. دستت را به من بده و بگو که دیگر از زندگی چه می‌خواهی؟ می‌خواهی چه کنی؟و به کجا بروی؟ هر لحظه زیبایی،هر کجا رو کنی زیبایی،و هر چه می‌خواهی‌ زیبایی است!"