جای پای دوست: لهجه شیرین جنوبی خبر و گزارش

"«اما مدیر مدرسه با اصرار گفت: «شما از پس پایهء پنجم برنمی‌آیید؛ بچه‌های این‌جا با بچه‌های مدرسه‌های‌ دیگر فرق می‌کنند و کنترل کلاس پنجم‌ برای یک خانم آن هم در مدرسه‌ای پسرانه‌ غیرممکن است!» من باز هم اعتراض کردم و با قاطعیت‌ گفتم:«به هیچ عنوان سر کلاسی غیر از پنجم نمی‌روم!» مدیر مدرسه گفت:«خانم،می‌ترسم‌ دستت روی آن‌ها بلند شود و آن‌ها حرف‌های زشت به شما بزنند. در اولین لحظات ورودم به کلاس، دانش‌آموزان خیلی صحبت می‌کردند و من که تا آن روز به دخترها درس داده بودم، خیلی مؤدبانه گفتم:«آقایان ساکت!لطفا حرف نزنید!» خواهش من برای ساکت کردنشان‌ فایده‌ای نکرد؛بنابراین داد زدم و گفتم: «اگر کسی حرف بزند،گوشش را می‌گیرم‌ و دور کلاس می‌گردانم!» بچه‌ها بهت‌زده نگاهم کردند و برای‌ چند لحظه ساکت شدند. لهجهء شیرین آبادانی نیز فرصت خوبی برای‌ آشتی‌دادن بچه‌ها با درس و کلاس به من‌ داد."