آستین ها را جز برای کار خیر بالا نزنیم (خاطره) ادب و هنر

"آستین‌ها را جز برای کار خیر بالا نزنیم حسین دولتدوست/یاسوج‌ رتبه‌ی سوم بخش خاطره،دومین دوره‌ی مسابقه‌ی یار دبستانی باد شلاق‌وار پاییزی،بی‌رحمانه برگ درختان را روی زمین پهن کرده بود و آفتاب‌ شدیدی که احساس می‌کردم با من دشمنی دارد،قطره‌های عرق را بر پیشانی‌ام به‌ پایین سرازیر می‌کرد. بیست دقیقه‌ای به صف ظهرگاهی مانده بود و من، همچنان برای دیدن سعید بی‌تابی می‌کردم. آستین‌هایم را بالا زدم و از کنار زمین فوتبالل رد شدم تا به در خروجی مدرسه رسیدم. او هم آستین‌هایش را بالا زده بود و با دستمال‌ کاغذی،صورتش را پاک می‌کرد. آقا. آقای ظریفی لبخندی زد و گفت:«آفرین، مثل این‌که وضو گرفته‌ای. می‌آیم آقا. نگاهی به آستین‌های بالا زده‌ی خودم‌ انداختم و از پشت سر هم نگاهی به آستین‌های‌ بالا زده‌ی آقای ظریفی. او برای نماز خواندن‌ آستین بالا زده بود و من برای... از آقای ظریفی یاد گرفتم که آستین‌هایم را جز برای کار خیر بالا نزنم‌ و..."