من از شهیدان پول نمی گیرم (خاطره) خبر و گزارش

"اما این روزها که‌ همه‌چیز نشانی ار رسیدن بهار دارد،غیبت‌ از کلاس بیش‌تر هم شده است. البته در این محله‌ی حاشیه‌ی شهر که چسبیده‌ به قبرستان است،همه‌جا روی بام‌های‌ کوتاه،پتوها و فرش‌های شسته شده- مثل تابلوی نقاشی-آویزان است. هنوز ننه‌ سرما به خواب نرفته،درخت‌های این محل‌ جوانه زده‌اند و سبزه‌های هفت‌سین آماده‌ نشستن روی سنگ قبرهایند. بعضی از این مادرها، در محله‌های بالای شهر به خدمت کاری‌ می‌رفتند،چون موقع رفت و روب عید بود. آب فروش‌ها کجا بودند؟نه آب لازم نیست، باران قبرها را شسته است. دخترم گفت:چه شده مامان؟چرا این قدر دوروبرت را نگاه می‌کنی؟ توی تاریکی غروب،به دخترم نگاه‌ کردم. به غروب و تاریکی و دل‌تنگی من، می‌خندید خونم به جوش آمد:ببین‌ گل فروش‌ها را می‌بینی؟تا جوابی بشنوم، به انتهای ردیف قبرها نگریستم،سایه‌ی‌ دخترک گل فروش در کنار خیابان چشمم‌ را نواخت. پول را کف دست‌ سرما زده‌اش گذاشتم و گفتم فقط دعا کن، به التماس کودکانه‌ای گفت:خانم معلم من‌ از شهیدها پول نمی‌گیرم."