خلاصه ماشینی:
"این هویت چنان در پهنه این فلات کهن جاگیر شده که با وجود منها شدن مناطقی از پیکرش در دویست سال گذشته همچنان با نام و نماد آن در پیوند و بستگی است.
برای کشوری چون ایران بهرهمند کردن جوامع دیگر از این دستآورد بزرگ هم ممدوح است و هم با طبع نجیب ایرانی سازگار؛اما در سالهای اخیر برخی از کشورهای نواستقلال در جنوب و شمال ایران برای پر کردن جای خالی هویت خویس اقدام به مصادره ناموران،اندیشمندان و سرآمدان دانش و ادب و فرهنگ ایران کردهاند.
این کشورها نیک میدانند که شناسایی آنها از سوی سازمان ملل متحد و داشتن نامی و پرچمی در اطلسها نمیتواند نمایانگر هویت ملی آنان باشد.
آنچه مسلم مینماید این است که همسایگان فعلی و یا همان ایالات سابق ایران با این اقدامات نمیتوانند خواستهای فرهنگی خود را تأمین کنند.
با خواستگاه ایرانی که آثارشان در فهرست هویت ملی ایرانیان میگنجد،شخصیتهایی جهانی و متعلق به همه انسانیت هستند."