کوچ نوروزی - مجله کتاب ماه هنر مقاله

"اسب‌ها و قاطرها و شترها که بوی کوچ به‌ مشامشان خورده،خسته از چند ماه در قشلاق‌ خسته‌کننده ماندن،هیجان زده‌اند و سروصدای غریبی‌ به راه انداخته‌اند،بچه‌ها نیز با سر و صدای بسیار به‌ این سو و آن سو می‌دوند،می‌پرند و کشتی می‌گیرند، همدیگر را زمین می‌زنند،هیجان بزرگترها،هیجان‌ کوچ،هیجان سفر و خاطره یلاق سال پیش در چمنزارهای«ساوالان»با شکوه آن‌ها را نیز به وجد آورده است. پیرمردان اما در سینه‌کش سنگی دیوار خانهء قشلاقی‌شان ردیف رو به آفتاب فروردین آرام، نظاره‌کنان نشسته،خاطرات کوچ‌های باشکوه و پرحادثه‌ سال‌های پیش را در ذهن مرور می‌کنند،گاهی نیز افسوس‌کنان به هم می‌نگرند و سری تکان می‌دهند و این سر تکان دادن معانی بسیار دارد... تمامی وسایل گذرلن زندگی چند ماهء ییلاقی‌ را رد آن می‌نهند،از رختخواب و نمد و چوخا و ساج و سفره و ظرف،دیگ و هرآنچه که در ییلاق به کارشان‌ می‌آید،مردان زین و یراق را تبار می‌کنند چرم‌های‌ پوسیده را می‌برند،باقی را با دوخت و گره‌های درشت‌ و خشن اما مرتب و حساب‌شده به هم می‌دوزند چوبدستی‌های چوب ارزن را روغن می‌زنند."