چکیده:
در دنیای امروز به مدد وضع قوانین انحصارطلبانه، شاهد انحصار مؤلفههای مختلف حیات در گوشه و کنار کره خاکی میباشیم. دولتهای غربی و
شرکتهای فراملی با تمام توان در حال وضع این گونه قوانین و گسترش آن به جوامع سنتی و کشورهای جهان سوم یعنی مهمترین صاحبان
طبیعت بکر و ارزشمند میباشند. آنچه در پی میآید، گفتوگویی است با واندانا شیوا از جمله برجستهترین فعالان محیط زیست و از
سرشناسترین مخالفان جهانیسازی که در این گفتوگو به نمونههای عینی این پدیده پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
"تغییر شیوه آبیاری محتاطانه و سنجیده و نیز روی گردانی از کشاورزی مبتنی بر نزولات آسمانی و محصولات مقاوم در برابر خشکسالی و روی آوردن به کشت تک محصولی که سخت نیازمند آب میباشد، نه تنها سفرههای آبخیز کشوری چون هند را تخریب نموده، بلکه سفرههای سراسر جهان را به نابودی کشانده است.
اما چه شد که کشاورزان این منطقه مقروض شدند؟ ما به دقت به بررسی این منطقه پرداختیم و شاهد تغییر کشت مواد غذایی اصلی که البته قابلیت فروش نداشت، به محصولات قابل عرضهای چون پنبه بودیم؛ پدیدهای که سبب شد تا 99% مناطق، پس از آغاز جهانیسازی، با تغییر الگوی کشاورزی مواجه شوند.
در خلال مقاومت در برابر این دو بند جدید بود که کارلاهیلز نماینده تجاری ایالات متحده، در سال 1991 یا 1992 از هند دیداری داشت و اعلام نمود که کشورش خواهان گشودن اقتصاد هند برای حضور و ورود شرکتهای آمریکایی است.
شرکت مونسانتو هم از این زبان در خلق محصولات مقاوم در برابر سموم علفکش که برای مقابله با علف هرز استفاده میشود، بهره میبرد؛ علفهایی که در دیدگاه ما برای تنوع زیستی و نیز سلامت ما، غذای ما و تأمین منابع و ویتامینهای مورد نیازمان ضروری میباشند و در عین حال، از منظر آنها، غاصبان نور آفتاب شناخته میشوند.
آب هم سرمایهای مشترک است که البته امروزه در جامعه خود شاهدیم که در منطقه مهارآشترا، دریاچهای به شرکت کوکاکولا تعلق دارد و آنها هم قبایل اطراف را از دسترسی به آن منع مینمایند؛ قبایلی که مالکان اصلی آن بودهاند."