چکیده:
اشاعه خشونت در تلویزیون، تبدیل به یک مشکل همگانی شده است. ممکن است شما اطمینان داشته باشید از اینکه کودکتان هرگز در آینده،
علیرغم برنامههای خشونتبار همیشگی تلویزیون، تبدیل به یک فرد پرخاشگر نخواهد شد، اما شما نمیتوانید مطمئن باشید که کودک شما به
وسیله کودکی دیگر که در یک رژیم مشابه [از برنامههای تلویزیونی] رشد یافته است، کشته و یا معلول و ناقص نخواهد شد(2).
خلاصه ماشینی:
"org ممکن است شما با تعجب سؤال کنید که چرا با 15 سال تأخیر؟ پاسخ این است که جرایمی از قبیل تجاوز به عنف، قتل عمدی و ضرب و جرح عمدی، نوعی رفتار در دوره بزرگسالی است و از آنجا که بیشترین تأثیر تلویزیون بر کودکان است، این دوره زمانی، حاکی از یک دوره آبستنی است؛ بین زمانی که تصاویر خشونت برای اولینبار از تلویزیون پخش میشود، تا زمانی که فعل خشونتبار برای اولین بار عملا اتفاق میافتد.
در حال حاضر، ما صاحب نسلی از مردم هستیم که بین احساسات و خشونت ارتباط برقرار کردهاند و این نه به این خاطر است که آنها والدینی دارند که آنها را دوست ندارند و یا اینکه آنها حشیش مصرف میکنند، بلکه این بچهها فیالواقع 10 یا 15 سال قبل، در قالب فرهنگی که در آن رشد کردهاند، شرطی شدهاند.
ما به نحوی شایع، شاهد ملتی پر از افسردگی، نگرانی و دلمشغولی و استفادهکننده از داروهای شیمیایی هستیم که این ملت در بستر رسانههای جمعی حاضر رشد یافته است؛ رسانههایی که مرتبا به مردم اعلام میکنند که آنها در آنچه که دارند، به حد کافی خوب نیستند و یا اینکه چاق بودن یا پیر بودن، مساوی و همطراز نادان بودن، مورد______________________________ 1- Kambet عشق واقع نشدن و یا مورد تمسخر قرار گرفتن است و اینکه همهچیز مورد نیاز است و اینکه الکل به تنهایی برای ساعات خوش کافی است و سیگار تا همیشه یک آرامکننده است، و همچنین این مسأله که شما در آینده تا چه حد معیوب و ناقص میشوید، ارتباطی با اینکه امروز چقدر سیگار میکشید، یا چه میخرید و از چه رژیم غذایی پیروی میکنید، ندارد."