اشتباهات قلمی در دیوان حافظ مقاله

"4-در بیت (دل ضعیفم از آن میکشد بطرف چمن‌ که جان ز مرگ به بیماری از صبا ببرد) بطوریکه ملاحظه میفرمائید بیماری صبا معنای قابل قبولی ندارد و تعبیری را هم‌ که جناب آقای دکتر رجائی در مجله یغما از این بیت فرموده بودند بنده را قانع نکرد و معتقدم نساخ(تیماری صبا(را که بمعنای پرستاری باشد اشتباها"(بیماری)خوانده‌اند و بدیهی است در این صورت مفهوم بیت بدون تصحیح تعقیدی روشن میگردد و در اشعار حافظ هم مکرر در مکرر به جانفزائی و روحپروری و شفابخشی صبا که همانا تیماری باشد اشاره شده است بنابراین مصرع دوم این‌طور خواهد بود (که جان ز مرگ به تیماری صبا ببرد) 5-در بیت (زبان ناطقه در وصف شوق نالانست‌ چه جای کلک بریده زبان بیهده‌گوست) در مصرع اول ناله و نالان بودن فاقد معناست صحیح آن لال است بوده و نساخ‌ کلمه(ما)را(نا)خوانده و(لالست)را که سرهم نوشته شده بود دنباله(نا)تصور کرده‌ و در نتیجه(مالال است)(نالانست)از کار درآمده لذا صحیح مصرع اول (زبان ناطقه‌ در وصف شوق مالال است) خواهد بود."