خلاصه ماشینی:
"دلیل کسی که علم را برای دنیا فرا میگیرد هنگامی که دریافت آن دانش،دنیای او را سودی نمیبخشد و بر منزلت و مقامش چیزی نمیافزاید و تأثیری در شهرتش میان مردم ندارد،مسلما فراگیری آن علم را رها خواهد کرد-علی رغم آنکه طلب علم بر او واجب است و درک رموز دین او را مفید خواهد بود-مثلا اگر ببیند که علم تفسیر قرآن و حدیث،شهرت و منزلتی را پدید نمیآورد آن دو را ترک گرفته و به ناحیتی روی میکند که آن دو را موجب شود.
اما اگر نیت او در این رهگذر تنها(تقرب به)ذات اقدس باری تعالی،و نیز پاسداری از آثار رسول خدا(ص)و همچنین فراخواندن مردم به آیین استوار و پا بر جای اسلام و رهنمونی آنان به صراط مستقیم باشد،مسلم است که اموری را برمیگزیند که فاید و سود آن برای دین، بیشتر و کاملتر باشد،هر چند که بر دنیای او نفعی مالی،مترتب نگردد و در مقام و منزلتش،افزایشی حاصل نیاید.
هر چند اگر به قرائت یکی از قراء هم اکتفا کند و باقی را واگذار باز کافی است؛زیرا حفظ کلمات و الفاظ قرآن از واجبات است و این هم وظیفهء اهل علم میباشد و از همین رهگذر است که معجزه بودن قرآن،پایدار میماند.
فقه مشکلترین علم،علم فقه است یکی به دلیل زیاد بودن مقدمات آن و دیگری آنکه: یک فقیه امکان ندارد در رشتهء خود مهارت کافی به دست آورد مگر آنکه از استعدادی جامع بهرهمند باشد که این کمتر برای کسی اتفاق میافتد."