گویه (92) - مجله بخارا ادب و هنر

"گویه/92 مفتون امینی می‌پرسم که دلداری عشق،کجاست؟ وقتی که‌ شادی‌ها را ثانیه‌ها می‌برند و غم‌ها را ساعت‌ها می‌گویم-که من و تو چگونه در تابستان،زیر سایهء درختی جا می‌گرفتیم‌ اما زمستان،در آفتاب ایوانی نمی‌گنجیم؟ ... می‌خندد و می‌گوید که راه زیر درخت‌ها بازتر است‌ اما راه ایوان‌ها -چه بسا- از اتاق‌های خصوصی می‌گذرد (و از پشت پرده) ... و من،زمزمه می‌کنم‌ که ای جال سلیم‌ پس عیاری عشق،کجاست؟..."