زمین - مجله بخارا ادب و هنر

"جاری کند، بر خانه‌های بی‌آهن‌ با هرچه دفتر مشق‌ با هرچه پستانک‌ با هرچه دست ترک‌ترک‌ و بمانند،استوار خانه‌های مستحکم‌ بازو گره کرده، در آهن و سیمان زمین لرزید چون دریا،در طوفان‌ در هم شکست، هرچه بی‌لنگر احمد حیدربیگی (به تصویر صفحه مراجعه شود) و بی‌گزند هرچه سنگین‌ هرچه پهناور هرچه در سواحل امن در ساحل، امداد با شعله، با چراغ، با درمان، با نان‌ در آب. ترا از دور، خواهم گریست‌ ترا هر روز، ترا هر شب. بی‌حیف و میل، خواهم سرود دستم،نه، صدایم."