اوراق قدیم - مجله بخارا ادب و هنر

"می‌درد اوراق دورانی که بود شور و شیدایی دل عشاق را! *** می‌درم از روی بی‌میلی همی‌ این گرامی برگهای پیر را! *** یاد آن ایام،کز خوش‌باوری‌ هرچه می‌دیدم به چشمم خوب بود! می‌فشارندم چو می‌بینم کنون‌ خوش‌گمانی‌ها سزایش چوب بود! *** هرچه می‌بینم به‌هر دیرینه برگ‌ از امید و آرزو دارد نشان! بینم اکنون کآن همه یکسر سراب‌ بود و من در غفلت از این دستان!"