چکیده:
در این مقاله به مسأله ضرب زن از دیدگاه اسلام پرداخته شده است و با توجه به آیه 34 سوره نساء و
سخنان مفسران پیرامون این آیه و همچنین با توجه به روایاتی که در این باره وارد شده است نتیجه‌گیری
می‌شود، اگر زنی نسبت به شوهر نافرمانی کرد، مرد برای آن که بتواند او را به حالت اولیه برگرداند، ابتدا باید
او را نصیحت کند، اگر نصیحت را نپذیرفت از او دوری گزیند و در مرحله سوم اگر پند و دوری مفید نبود، شوهر
اجازه دارد زن را بزند. البته زدن نباید سخت و طاقت فرسا باشد و موجب ضرری به زن شود؛ همچنین باید به
قصد تأدیب و اصلاح باشد نه به قصد تشفی (دل‌خنک کردن) و انتقام.
خلاصه ماشینی:
"(2) پس از آنجا که ضرب دارای مراتب تشکیکی بوده و شامل انواع زیادی چون با ابزار، بدون آن، شدید و ضعیف می‌شود، آنچه در شرع تجویز شده است پایین‌ترین مرتبه آن است، به گونه‌ای که عرفا ضرب صدق کند؛ حتی خواهد آمد آنچه شارع در نظر دارد عرف، ضرب به معنای واقعی نمی‌داند، بلکه شاید آن را حمل بر تسامح و ملاعبه نماید؛ چون آنچه در نظر شارع مطرح می‌باشد این است که زن دوباره وظایف شرعی خویش را نسبت به شوهر انجام دهد و همین مقدار که نارضایتی مرد از اعمال زن برای زن مسجل شود کافی است و دستور به ضرب برای آن است که آخرین مرحله منع از کار غیرشرعی و ناشایست است؛ البته شارع به شوهر اجازه نداده است که برای تشفی (دل خنک کردن) و انتقام همسر را به باد کتک بگیرد.
» (3) دسته چهارم: بیان ابزار ضرب علاوه بر توصیه بر ترک ضرب و تأکید بر چگونگی ضرب، در برخی از روایات و بیانات فقها حتی ابزار و وسیله‌ای که مرد می‌تواند زن را به وسیله آن بزند مشخص شده است تا برای کسی شبهه‌ای در این باره باقی نماند که به چند مورد از این بیانات اشاره می‌کنیم: 1ـ زدن به گرسنگی در حدیثی که مرحوم محدث نوری در مستدرک الوسائل از پیامبر گرامی اسلام نقل می‌کند، زدن را به گونه‌ای دیگر معنا می‌کند و آن حدیث شریف این است: «جامع الاخبار عن النبی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله انه قال: انی اتعجب ممن یضرب امرأته و هو بالضرب اولی منها لا تضربوا نساءکم بالخشب فان فیه القصاص و لکن اضربوهن بالجوع و العری حتی تربحوا فی الدینا و الاخرة."
(
, 
, 
)
