یادی از دکتر مهدی حمیدی شیرازی معرفی و نقد

"گرفتار سلایقی بود که با پسند بسیاری از همسنخان او نیز سازگار نبود. سلسله مقالات‌"عطار در گزیدهء شعرهای او و شعرهای گزیدهء او"2دشمنان زیادی‌ برای او ساخت تا جایی که استاد فقید"مجتبی مینوی‌"،ضمن دفاع از عطار،مخالفان‌ حمیدی را به سماجت و صبر دعوت نمود و ابراز نظر را حق مسلم یک استاد شاعر دانست. ایراداتی که در جلد سوم‌"دریای گوهر"بر قصیده‌ای از ملک الشعرای بهار-از نظر عروضی-وارد ساخت(و وارد بود)،موجی‌ دیگر از مخالفت‌ها را برای او تدارک دید. "عقاب‌"خانلری را بهترین شعر فارسی می‌دانست و از غزل‌های سایه نیز لذت می‌برد. همتش در جمع‌آوری قصه‌های کوتاه نویسندگان معاصر ایران،اولین گام‌ در این مسیر بود و دست‌کم دو نسل از جوانان ما،با این آثار از راه مطالعهء جلد اول‌ "دریای گوهر"آشنا شدند. او خود معترف بود که فرهنگی جدای از این آثار دارد،همان طور که‌ در میان همگنان خویش نیز دوستان بسیاری نداشت،چرا که در پی‌"دوست‌یابی‌"نبود."