چکیده:
در کنفرانس بال (1277 ش. / 1897 م.) صهیونیسم زاده شد، و از آن پس، تلاش وسیعی از
سوی صهیونیستها برای برپایی یک دولت یهودی در ارض موعود (فلسطین)؟! شکل گرفت. به علاوه،
بخشی از این تلاشها، توسط کشورهای حامی صهیونیست به انجام رسید. البته نقش عواملی که
ناخودآگاه در خدمت به منافع صهیونیست درآمدند، را نباید نادیده انگاشت. به هر روی، مجموعه
این عوامل، به شکلدهی دولتی یهودی در سرزمینی که در قسمت اعظم تاریخ، در اختیار مسلمانان
بوده انجامید. اما به راستی، چه عوامل خرد و ریزتری به پدیدآوری رژیم صهیونیستی در فلسطین
اشغالی ختم شد؟ مقاله حاضر میکوشد، به این سؤال پاسخ دهد.
خلاصه ماشینی:
"اما این تناقض به نفع صهیونیستها پایان یافت؛ زیرا در شرایط پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، صهیونیستها بیش از اعراب برای سیاستهای استعماری انگلیس سودمند بودند؛ چنانکه پیشتر، هرتصل با این پندار که «ما میتوانیم بخش دیوار دفاعی اروپا در برابر آسیا باشیم، ما پاسدار تمدن در برابر بربریت خواهیم بود.
(2) خیانت بالفور صدور اعلامیه بالفور که در تولد دولت یهودی ـ صهیونیستی اسرائیل سهمی بسیار داشت، ناشی از اشتراک منافع صهیونیستها و انگلیسیها بود؛ زیرا از یک سو انگلیس به دلایل ذیل به حمایتی جدی از هدفها و خواستههای صهیونیستی پرداخت: حفظ منافع خویش در کانال سوئز (3) و مصر و به پاس قدردانی از کمکهای مادی و معنوی یهودیان جهان به انگلیس و اهداف جنگی آن کشور در جنگ جهانی اول و در پاسخ به تلاشهای یهودیان آمریکا برای پیوستن آن کشور به انگلیس در جنگ ______________________________ 1ـ عبدالوهاب کیالی، پیشین، ص95؛ استانفوردجی، پیشین، ص541؛ حمید احمدی، پیشین، ص150؛ جان گوئیلگی،ص9.
دولت بریتانیا، با در دست داشتن حکم قیمومیت و با استفاده از قدرت امپراتوری خود و تأیید نیروهای صهیونی، اعلامیه بالفور را بر خلاف میل و بهرغم مخالفت مردم بومی فلسطین در این کشور اجرا کرد.
) آنان دست به کارهایی زدند که صهیونیستها را برای دست یافتن به آروزهای خویش مدد رسانیدند، از جمله : 1ـ تشویق مهاجرت یهودیان به فلسطین؛ 2ـ تسهیل فروش زمینهای اعراب به یهودیان؛ 3ـ ایجاد سازمانهای اجتماعی و اقتصادی یهودیان در فلسطین و جلوگیری از تشکل اعراب در برابر این سازمانها؛ 4ـ آموزش نظامی یهودیان توسط افسران انگلیسی؛ ______________________________ 1ـ حمید احمدی، پیشین، ص 175؛ هنری کتان، پیشین، ص 44."