نخستین آسیایی برنده جایزه اقتصادی نوبل این خانه زاد فلسفه شرق و غرب مقاله

قضیه‌ی عدم امکان آرو در رابطه با تشدید علایق افراد به معیارهای رفاه اجتماعی جهت‌ ارزیابی اقتصادی و به گزینش بین خطمشیها (که خیلی قبل از آرو توسط نویسندگانی همچون‌ اجورث،مارشال،پیگر،رابینز،کالدور،هیکس، اسکیتوسکی،برگسون،سامویت سان،لیتل، گراف و دیگران بحث شده بود)قاذل به نوعی‌ امکان‌ناپذیری و عملی نبودن بنیان اطلاعاتی‌ بود،یعنی بنیانی که در هنگامی که آرو مشغول‌ نوشتن بود در اقتصاد رفاهی آن عصر مورد استفاده بود. اما از نظر سن این شاخصها به دو دلیل کاملا نارسا هستند:- فرآیندهای سیاسی از اهمیت و تناسب بسیار متفاوتی برخوردار است و در اینجا قیاس آن با پارادوکس رأی دادن که برای اقتصاد رفاهی به‌ کلی گمراه‌کننده است(چه کسی می‌خواهد بر مبنای آرای اکثریت دست به داوریهای توزیعی‌ بزند؟)کاملا مناسب است. یکی از نکاتی که کنت آرو در متن اخیر بر آن تأکید می‌گذارد،یعنی نیاز به‌ انسجام اجتماعی در هر نوع انباشت موفق،(در همین متن است که آرو به ایده‌ی دوسویه‌ «اراده‌ی عمومی»اشاره می‌کند)به سایر پیشرفتهایی در فلسفه‌ی سیاسی مربوط می‌شود (بیرون از نظریه‌ی رسمی انتخاب اجتماعی)که‌ اخیرا مورد توجه قرار گرفته‌اند. 8این مباحثات‌ فلسفی نیز به علاوه‌ی موضوعات مربوط به‌ ساماندهی که توسط نظریه‌های مربوط به‌ رأی‌گیری و سایر مطالعات مربوطه مورد بررسی‌ قرار گرفته‌اند در جای خود بسیار مهم هستند و باید در کنار تمام درسهایی که برای اقتصاد رفاهی‌ از قضیه عدم امکان آرو فرا گرفته می‌شود مورد ملاحظه قرار گیرند. سن در سال 6791،یک روش اندازه‌گیری جدید برای فقر ارائه داد که«محرومیت نسبی»افراد را مورد سنجش قرار می‌داد؛این شاخص کاملا در حلقه‌های‌ آکادمیک مورد اقبال و استفاده قرار گرفت(هرچند که‌ از سوی سیاستگذاران مورد توجه نبود)و بار دیگر توجه‌ محافل آکادمیک را به این موضوع معطوف ساخت.