چکیده:
به دنبال عملیات تروریستی 11 سپتامبر 2001 در نیویورک آمریکا که منجر به تخریب برجهای دوقلو مرکز تجارت جهانی گردید شورای امنیت سازمان ملل با صدور قطعنامه 1373 مورخ 28 سپتامبر همان سال ضمن تحمیل برخی تعهدات به دولتهای عضو از آنها خواسته تا ضمن اتخاذ تدابیر مکمل در زمینه مبارزه با تروریسم به ویژه جرم اعلان نمون اقدامات مرتبط با تروریسم و کمکهایی که در این رابطه با این اقدامات صورت می‌گیرد،از دادن پناهندگی به این افراد خودداری نموده و به مبادله اطلاعات در مورد گروههای تروریستی بپردازند**.در چهارچوب این قطعنامه کمیته‌ای تحت عنوان کمیته ضد تروریسم بوجود آمد.این مقاله به بررسی نظام ایجاد شده در چهارچوب این قطعنامه می‌پردازد.
خلاصه ماشینی:
"7-دقت بر اینکه مطابق حقوق بین الملل عاملین یا ترکیب دهندگان اقدامات تروریستی یا کسانیکه به تسهیل این اقدامات می‌پردازند از پناهندگی در جهت منافع خود استفاده ننمایند و اینکه مطالبات با انگیزه های سیاسی نتوانند بعنوان توجیه رد تقاضای استرداد تروریستها محسوب شود، 8-لزوم توجه به رابطه نزدیک میان تروریسم بین المللی و اعمال جنایتکارانه بین المللی از قبیل قاچاق مواد مخدر،پولشوئی، قاچاق سلاح و انتقال غیرقانونی مواد اتمی، شیمیائی،بیولوزیکی،و دیگر مواردی که دارای خطر کشنده می‌باشند و از این جهت لازم است همکارثی در سطح ملی،منطقه ای،بین المللی بمنظور تقویت اقدامات جهانی در برابر مسئله جدی و بسیار مهم تهدیدی که بر امنیت بین المللی گسترش یابد، نکات قابل توجه قطعنامه 3731 بطور کلی می‌توان به نکات ذیل از نظر حقوق بین المللی از قطعنامه 3731 اشاره نمود: 1-الزام‌آور بودن قطعنامه زیرا قطعنامه مذکور در چارچوب فصل هفتم منشور صادر شده است که برای کلیه دولتهای الزام حقوقی نسبت به رعایت تصمیمات شورای امنیت بوجود می‌آورد و در صورتی که دولتی از اجرای تصمیمات صادره در چارچوب این فصل امتناع نماید شورای امنیت می‌تواند به اتخاذ اقدامات لازم از جمله اقدامات تنبیهی از اعمال تحریمهای مختلف گرفته تا به کارگیری نیروهای نظامی بر علیه عضو خاطی بپردازد."
(
, 
, 
)
