خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) پلههای آسمان نگاهی به ظاهر نمادین منارههای مساجد و انگیزهها و پیشینه تاریخی رحمان احمدی ملکی نمادهای جهان علوی برمبنای نظر بسیاری از ادیان(اساطیری و توحیدی)،انسان از آن عالم علوی،و ملک فردوس برین است که در یک هبوط ناخواسته و نابههنگام،در دیر خرابآباد خاکدان زمین گرفتار آمده است؛اما با این وجود،هیچوقت چشم از عوالم بالا برنکشیده و همواره سنخیت و خویشاوندی خویش با آن عوالم را در هر نمود و نمادی از اعمال خود،نشان داده است.
این مناره غولپیکر و سرکشیده،که بر روی پایه مربعشکلی با پاگرد مارپیچ بیرونی ساخته شده است،نماد عینی صعود به مرکز و بلندای اتاقک گلدسته است:سمبل اتصال زمین به آسمان و عجینشدگی مکان و زمان.
در بیشتر شهرها و ممالک(به ویژه در ممالک چندمسلکی)،بیشتر از کاربرد آیینی،مفهوم دینی-اجتماعی داشته و به نماد و نشانهای از حضور دین مبین الهی تبدیل شده است؛و گاه به شکل ستونهای مدرن بتون آرمه،که فقط نشانههای اندکی از فرمهای اسلامی بر کلاهک خود دارد،رخ مینماید؛ولی نقش فرازبری و ترفیع و سوق به بلندایی خویش را در هیچیک از این نمودها،از کف نداده و همواره در همه اشکالش،نردبامی برای روح انسان بوده که با آن خود را از گود زمین و ناگزیری خاک،بکند و بر بام زمین آهنگ عوالم بالا بکند.
بیتردید در جهان امروز هم،اگر با استفاده از تکنولوژی ولی با تکیه بر باور عموم و تعالی روح جمعی،بنایی ساخته شده و در جهت خواستههای معنوی انسان و برطرف ساختن دلتنگی زمینی و جاتنگی فکری او به کار برده شود-مثل مساجد،کلیساهای معاصر و برجهایی که مصارف دینی و فرهنگی دارند-آن بناها نیز،از قداست و حرمت ترفیع و فرازمندی و محوریت کیهانی برخوردار بوده و مثل ستونهای سرکشیده آسمان،مایه فراخناکی ضمیر انسان یا سوق چشم و فکر او به عوالم بالا خواهد بود."