خلاصه ماشینی:
"هنر و مصنوعات ایشان سبکی فوق العاده رسمی و ظریفکاری شده دارد و مشتمل بر پیکرهسازی، کندهکاری آیینی-با صورتکهای و هیاکل جانوران یا نفوس که خدایان قبیله شمرده میشوند-و نقوش آیینی معروف هر طایفه و قبیله است،و این هنری بود که با گذشت زمان میان آن گروه سرخپوستان به مرحلهای استثنایی از درک هنری و مهارت فنی رسیده است.
این سرخپوستان به هنگام اجرای آیین پرتفصیلی که به تمنای ریزش (به تصویر صفحه مراجعه شود) نقاشی آیینی روی شن باران برپا میکردند،انواع صورتکهای چوبی کندهکاریشده،که نمایانگر گروه رب النوعها و نفوس غیبی قبیله بودند،بر سر و صورت خود نصب میکردند.
زنان قبایل جلگهنشین در به کاربردن نقوش هندسی بر روی جامهها از پارچه و پوست گوزن،و همچنین کیف و کیسه و زین و تسمه و دهنه اسب و مانند آنها (به تصویر صفحه مراجعه شود) مهارت داشتند؛درحالیکه مردان تنها تزیین پوست خیمه و پوست طبل و پیش سینه طبیب-جادوگر قبیله با تصاویر واقعنما را برعهده میگرفتند؛و حتی برخی از ایشان در کار پیشرفته خود به فردیت هنری دست مییافتند.
از نظر سنتی،بیشتر سرخپوستان آمریکا هنرمند نبوده بلکه افزارمند بودهاند و از آنجایی که بیشتر خانوادهها از دیگران بینیاز بودند و آنچه را که احتیاج داشتند خود تهیه میکردند،هریک از آنان حرفهای سودمند مثل کوزهگری،سبدبافی، کندهکاری روی چوب یا ظروف استخوانی و پارچهبافی را برای خود برمیگزیدند،مهارت فنی در همه جا راجمند بود و کوشایی با تحسین روبرو میشد تا آنجایی که زنان درباره تعداد پوست گاومیشی که دباغی کرده یا میزان آستری که برای «تهپی tepee »چادرهای مخروطیشکل که برای سکونت بکار میرفت منجوقکاری کرده، لاف میزدند."