چکیده:
در شمارههای گذشته کلیات موافقتنامه گات مورد اشاره قرار گرفت و محتوی آن تا حدودی تبیین و ملاحظه شد.موافقتنامههای سازمان جهانی تجارت در حوزه کالا کهع با اصولی اساسی در چارچوب گات آن از شده است،بهضرورت موضوع با موافقتنامههای اضافی و یا ضمائم مشخص به بخشهای خاصی مرتبط میگردد.اکنون برآنیم که موافقتنامه کشاورزی که ازجمله این موافقتنامههاست و از اهمیت ویژه ای برخوردار است،به اختصار ارائه شود.
خلاصه ماشینی:
"این مذاکرات در سال 0002 بنا به درخواست مقرر در موافقتنامه کشاورزی آغاز شد اما اینکه چقدر اتفاقنظر برای گشودن گره تجارت محصولات کشاورزی و رفع موانع پیشروی آن وجود دارد،تنها به میزان چانهزنی گروههای موافق و مخالف این مقوله وابسته است بهطوریکه تا تاریخ 5002 میلادی این کشمشها ادامه داشت و در نشست اخیر وزیران سازمان جهانی تجارت در هنگکنگ پیشنویس پیمانی برای حذف یارانههای کشاورزی و هموار کردن مسیر تجارت آزاد محصولات این بخش به تصویب رسید و سال 3102 میلادی بهعنوان آخرین مهلت پایان یارانههای صادراتی توسط وزیران کشورهای عضو WTO مورد موافقت قرار گرفت.
این موافقتنامه در قالب قواعد و تعهدات جدید و در چارچوبی به شرح زیر موجب افزایش قابلیت پیشبینی رشد ضریب اطمینان برای کشورهای واردکننده یا صادرکننده این محصولات میگردد: -تعهدات دسترسی به بازار -تعهدات حمایت داخلی -تعهدات مربوط به یارانههای صادراتی در این موافقتنامه 12 مادهای در زمینههایی نظیر اقدامات حفاظتی،ممنوعیتها و محدودیتهای صادراتی،امور اجرایی و همچنین استمرار فرآیند اصلاح در تجارت کشاورزی توافقاتی صورت گرفته که در مواد و بندهای قانونی مجزا،به آن پرداخته شده است.
4-1)یارانههای صادراتی؛الزام برای کاهش براساس موافقتنامه کشاورزی،پرداخت یارانههای صادراتی به محصولات کشاورزی ممنوع میباشد مگر اینکه این یارانهها در فهرست تعهدات کشورهای عضو WTO قید شده باشد که البته در این شرایط نیز موافقتنامه از اعضا درخواست دارد مبلغ یارانه صادراتی و همچنین میزان حجم کالاهای صادراتی که با شیوه تخصیص یارانههای صادراتی وارد بازار تجارت میشود،کاهش دهند."