سوزان اورلین نویسندگی مثل جادوگری است مقاله

"سپس آن یادداشت‌ها را جلو خودم پهن‌ می‌کنم،در فکر فرو می‌روم،با انگشتان شست خود بازی می‌کنم،قهوه درست می‌کنم،قهوه را می‌نوشم‌ یک‌کم دیگر در فکر فرو می‌روم،تا این‌که شروع‌ مطلب پس ذهن‌ام را به قلقلک می‌اندازد و من‌ آن‌چه را به ذهن‌ام رسیده می‌نویسم و اگر درست و مناسب باشد به کار خودم ادامه می‌دهم. من برای‌ نوشته‌ام رئوس مطالب تهیه نمی‌کنم؛دوست دارم‌ نوشته‌ام به‌تدریج رشد کند؛روی یک جمله کار می‌کنم تا جایی که مطمئن شوم درست و مناسب‌ است،و بعد می‌روم سراغ جملهء بعدی،وقتی می‌رسم‌ به جملهء آخر معمولا کارم به پایان رسیده و نیازی به‌ بازنویسی ندارم؛در این مرحله نوشته‌ام تقریبا آمادهء تحویل است. من معمولا برای شروع کار تا اواسط بعدازظهر مشکل دارم،ولی دارم سعی می‌کنم که کارم را زودتر شروع کنم تا از آن‌طرف هم زودتر به پایان برسانم. وقتی بر روی پروژهء بزرگی دارم کار می‌کنم(مثلا کتاب‌هایم)برای خود تعیین می‌کنم که روزانه تا چند کلمه باید بنویسم،و این موجب می‌شود هرروز احساس کنم که کارم به پایان رسیده."