شاعر هم خلاق هم طغیانگر (دریچه ای به شعر و اندیشه بختیار علی شاعر کرد عراقی) مقاله

"»ولی‌ خود راستین نیز فرضیهء دیگری برای این جمله شلی مطرح می‌کند و می‌گوید:«اگر چنین فرض کنیم که شاعر ویران کنندهء قاعده‌های جهان است‌ ،و از آن‌جا که زبان متعلق به جهان است،بنابراین شاعر ویران‌کننده سر زبان است. آن جهانی که شاعر آن را ویران می‌کند یا برای قاعده طرح می‌کند جهان بیرون نیست،بلکه‌ جهانی زبانی است،گرچه نهایتا ویران کردن قاعده‌های جهان از درهم‌ شکستن قاعده‌های درون شعر جدا نیست،همان‌طور که قاعده‌ریزی برای‌ جهان نیز به‌ قاعده‌گذاری برای زبان متصل است. قاعده‌های شاعران،به گفتهء شلی،مورد تایید قرار نمی‌گیرند،چرا که‌ اساسا جهانی که شاعر برای آن قاعده‌ریزی می‌کند جهانی اسرار آمیز و ناشناخته است،ولی پرسشی که این‌جا به میان می‌آید این است که آیا چنین جهانی که درونی و ناشناخته و تایید نشده است ارزشی واقعی دارد؟ اگر شعر اصولا تنها جهانی زبانی است پس چرا گاهی به جهانی ناخواسته و خطرناک بدل می‌شود؟اگر شاعر قاعده‌گذاری‌ست در کنار قانون‌گذاران‌ دیگر،چه چیز باعث می‌شود که گاهی وی را موجودی غریبه و ترسناک‌ محسوب کنند؟این‌جاست که استزرنین به ترس افلاطون اشاره می‌کند"