خلاصه ماشینی:
"پیشینهء کارگردانان موج نوی فرانسه در تئوری و نقد فیلم عنصر اساسی این اتفاق بود.
منتقدان کایه دو سینما به شدت به سینمای پر زرق و برق،قالبی و استودیوییساز فرانسه در سالهای 0491 ایراد میگرفتند، اما آثار فیلمسازان فرانسوی دههء 0391 همچون ژان رنوار و ژان ویگو و نیز فیلمهای نئورئالیستهای ایتالیایی چون روبرتو روسلینی و ویتوریو دسیکا را میستودند.
در آغاز گروه اصلی کارگردانان موج نوی فرانسه یکدیگر را همراهی و یاری میرساندند که این امر به گسترش استفادهء مشترک و متمایز از فرم،سبک و روایت که بنا بود آثارشان را بیدرنگ متمایز گرداند،کمک رساند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) کارگردانان موج نوی فرانسه فنآوری جدید را در اواخر دههء 0591 به خدمت گرفتند که این فنآوری آنها را قادر ساخت بیش از استودیو در لوکیشنها فیلم بسازند.
در از نفس افتاده(9591)رائول کوتار Raol Coutard (فیلم بردار)که در بسیاری از فیلمهای موج نوی فرانسه کار کرده است،در یک ویلچر که شخصیتها را در خیابانها تا درون ساختمانها دنبال میکرد،هل داده شد.
این دو فیلم همچنین قاطعانه در زمان حال(روایی)ساخته شدهاند؛ویژگی مشترک همهء فیلمهای موج نوی فرانسه تمایل به داشتن سناریوهای کمتر پرداخت شده،با بسیاری عناصر غیرقابل پیشبینی و تغییرات ناگهانی در لحن است که به تماشاگر این احساس را القاء میکرد که هر چیزی ممکن است در آینده اتفاق بیفتد.
بازیگران این فیلمها تا پیش از موج نوی فرانسه، ستارههای بزرگی نبودند اما عدهای از ستارهها بلافاصله به بازی در این فیلمها گرویدند،از جمله ژان پل بلموندو،ژان پیر لیود و پان مورو،زنان اغلب نقشهایی قدرتمند داشتند،که از نقشهای کهن-الگویی که در بیشتر فیلمهای هالیوودی دیده میشوند،متابعت نمیکردند،برای مثال ژان مورو در«ژول و ژیم»تروفو (2691)و کارین مارشاد در«کلئو از 5 تا 7»واردا."