چکیده:
از زمان طرح مساله «خودی» و «غیرخودی» از سوی رهبر فرزانه انقلاب، ادبیات جدیدی
در این زمینه گشوده و واکنش‌ها و موضع‌گیری‌های گوناگونی رخ نموده برخی از سر
تعصب و بدون تامل در منابع دینی و همانند دیگر عرصه‌ها با حالتی شتاب‌آلود به
موضع‌گیری منفی پرداخته، برخی نیز با دیدی مثبت‌به مساله نگریسته و ابعاد
گوناگون آن را کشف و طرح نمودند. این مقاله که نیم نگاهی به این موضوع دارد، در
قسمت نخست آن، معنا و مفهوم خودی و غیرخودی، معیارهای آن مورد بحث و کنکاش قرار
گرفت، در همین قسمت نیز بستر مقوله خودی و غیرخودی در آیات و روایات، دسته‌بندی
این مفهوم را در منابع دینی و سیره امام علی علیه السلام پی می‌جوییم.
خلاصه ماشینی:
"به دیگر سخن، گریه امام علیه السلام برای این بود که چرا چهره‌ای همچون زبیر با آن همه سوابق درخشان و شمشیر زدن برای حق، باید این‌گونه منحرف شود و به مقابله با حق بپردازد؟ چرا او که سال‌ها در کنار «خودی» ها قرار داشت و با «غیرخودی‌های معاند» ستیز می‌کرد، امروز از صف «خودی‌ها» ، کناره گرفته و هم‌گام و هم‌راه با «غیرخودی» ها گردیده است؟ ، چرا سفارش‌های پیامبر صلی الله علیه وآله را از یاد برده و مجذوب وعده‌های فریبنده سردمدار «غیرخودی» ها (یعنی معاویه) گشته و به نامه ارسالی این خدعه‌گر زمان دل‌سپرده و فریب‌خورده است؟ (60) البته خود حضرت از آغاز کار، از بدعاقبتی طلحه و زبیر آگاه بودند و از وقوع چنین حادثه‌ای دردناک و فرجامی بد، هم به خود آنان و هم به دیگران خبر داده بودند."
(
, 
, 
)
