خلاصه ماشینی:
"گویند اصل خواجه شمس الدین حافظ شیرازی از آنجا بوده، و در شیراز نشو و نما کرده،این رباعی را بر مدعای خود دلیل کنند: مقبول همه خواص و مشهور عوام خوش لهجه و موزون حرکت،بدر تمام در خطهء شیراز بنامست مدام رود آوری و محمد و حافظ نام!
پیشگوئی شاعر مؤلف تذکرهء همیشه بهار در ترجمهء میرزا عبد الغنی بیگ قبول کشمیری متوفی 1139 هجری آورده است:«وقتی که افاغنه بر صفاهان غالب آمدند، زبان مبارک ایشان بدین شعر مترنم شد: سرمه میگیرد فغان را دست آخر،باک نیست شور،از افغان اگر در اصفهان افتاده است همان سالی که ایشان فرمودند،ظالمان بجزای اعمال خود رسیدند» دربارهء همین بیت سراج الدین علیخان آرزوی گوالیاری در مجمع- النفائس ذیل ترجمهء قبول کشمیری مینویسد: «فقیر آرزو،گوید:این بیت عجب فال نیکو بود در حق اصفهان و اهل اصفهان،آخر حق سبحانه آن چه شاعر اراده کرده بود بظهور آورد.
و لیکن خروج نادر شاه که از اهل ایران بود.
و برطرف شدن افغان هیچ فایده بر ایران و اهل ایران نکرد."