خلاصه ماشینی:
"مردی آن سوی میز نشسته است،با احترام کلید اتاق شمارهء نه را به من میدهد و آرام میگوید:«دو دقیقهء دیگر زنگی زده میشود و شما به اتاق خود خواهید رفت با یک همراه،او شما را تا اتاقتان همراهی میکند.
هزاران تصویر از ذهنم میگذرد و این سؤال در آن سکوت در ذهنم میپیچد که واقعا چه کسی او را کشته است؟صدای دری که ناگهان باز میشود،در تمام فضا میپیچد و من از جا میپرم و به یادم میآید که در جهان دیگری هستم.
هنوز نمیدانم واقعا چه کسی قاتل است؟تلویزیون مقابلم مرا در ابتدای نمایش نشان میدهد و من خودم را در جهان آنها میبینم،نمیدانم چرا از خود میپرسم:«شاید من هم قاتل او هستم؟» صدای باز شدن در روبهرو یادآوری میکند که باید از این جهان بروم.
تجربهء این نمایش این حقیقت بزرگ را به من یادآوری میکند که برای رسیدن،تجربه کردن و دیدن همیشه باید از نقطهای کوچک آغاز کنمی."