خلاصه ماشینی:
"در این مقاله کدیور تلقی جدیدی از امامت و دیدگاه تشیع در این‌باره داشته و معتقد است که، امامت در عصر ائمه، یک مفهومی نزد شیعه داشته و اکنون مفهوم دیگری که عوام پسندانه‌تر است رایج می‌باشد.
نویسنده برای هر یک از ویژگی‌های فوق الذکر برای ائمه از دلائل محکم عقلی و نقلی استفاده کرده و معتقد است که، دیدگاه تشیع درباره این ویژگی‌ها و اصول ثابت درباره امامت تغییر نکرده است.
در قسمت سوم و پایانی مقاله، ناقد به یکی دیگر از ایرادهای کدیور در مبحث امامت و دیدگاه شیعیان در این‌باره اشاره کرده، که وجود دعاهای مأثور از ائمه از جمله صحیفه سجادیه، دعای عرفه و مناجات شعبانیه است که در آن شئونی برای امامان ذکر شده و بوی غلو از آن ساطع می‌شود.
در آخرین بخش از مقاله مذکور درباره سختگیری‌های علمای قم نسبت به جریان غلو و جلوگیری از افراط‌های صورت گرفته توسط برخی از شیعیان اشاره و پاسخ ادعاهای کدیور در این‌باره نیز داده شده است."
(
, 
, 
)
