خلاصه ماشینی:
(199) در باره تعریف مذکور پرسشهایی وجود دارد که طرح هر یک و پاسخ دادن به آنها می‌تواند روشنگر مفهوم سرقت برای قانونگذار و قضات گردد: 1 - در چه صورتی بردن مال دیگری، پنهانی محسوب می‌شود، آیا منظور این است که بردن مال به گونه‌ای باشد که هیچ‌کس او را نبیند؟ یا منظور این است که پنهان از نظر مالک باشد، اگر چه دیگران شاهد بردن مال بوده‌اند؟ و یا اینکه امر سومی مورد نظر است؟ 2 - آیا وصف »پنهانی بودن« بایستی در همه اوقات، یعنی از آغاز که عمل دزدی شروع می‌شود تا پایان حفظ شود، تا صدق کند که بردن مال پنهانی بوده است؟ و یا اینکه صرف ورود مخفیانه برای تحقق مفهوم »بردن مال به طور پنهانی« کافی است، اگر چه هنگام خروج از خانه با صاحب‌خانه درگیر شده و یا اینکه دیگران او را دیده‌اند؟ 3 - آیا برای تحقق مفهوم سرقت، قصد »تملک دائمی« شرط است و یا اینکه مجرد بردن مال برای صدق سرقت کافی است، خواه مرتکب به طور موقت مال را برداشته و قصد برگرداندن را داشته باشد و یا اینکه قصد دارد به طور دائم مال را از آن خود کند؟ نوشته‌های فقهی، کمتر به پرسش و پاسخ درباره موارد یاد شده پرداخته‌اند، با این حال در برخی موارد می‌توان به اشاراتی دست یافت.
لذا در همان فصل پس از ذکر انواع گوناگون سرقت، به طور مستقل ربودن مال غیر را مورد حکم قرار داده و چنین مقرر داشته است: هرکس مال دیگری را برباید و عمل او مشمول عنوان سرقت نباشد به حبس از شش ماه تا یکسال محکوم خواهد شد و اگر درنتیجه این کار صدمه‌ای به مجنئ‌علیه وارد شده باشد، به مجازات آن نیز محکوم خواهد شد.
(
, 
, 
)
