خلاصه ماشینی:
"سؤال اینجا است که اگر بسیاری از ورزشکاران به حمایتهای روانشناختی نیاز دارند و از وجود این نیاز آگاه هستند،چرا به دنبال درمان نمیگردند،به علاوه اگر آنها به مطب ما میآیند چرا بیش از 05 درصد آنها در طی 4 جلسه آن را ترک میکنند؟در یک کلمه چرا آنها از خدمات ما امتناع میکنند و اگر چیزی هست که ما بتوانیم این شرایط را تغییر دهیم،آن چیست؟این موضوعی است که به نظر نمیآید با دیگر موضوعات در این رشته مرتبط باشد.
حقیقت این است که اگر ما این مسأله را که چرا ورزشکاران اینقدر بیتمایل به استفاده از خدمات ما هستند را بررسی و حل نکنیم،چیزی برای مطالعه و بررسی نخواهیم داشت.
علی رغم رنج بردن با نشانههایی مانند رفتار کمرویی،استرس،افسردگی و ناهنجاریهای تغذیه و اعتیاد به مواد مخدر، ورزشکاران به روانشناسی ورزش فقط به عنوان آخرین راه حل روی میآورند.
ورزشکاران ادعا میکنند که مواد مخدر موفقیت آنها را افزایش میدهد ولی اغلب این موارد،فقط به کاهش استرس کمک میکنند."