چکیده:
در این نوشتار ابتدا نظری اجمالی در مورد ترجمه ارایه شده است. سپس متن ادبی از دیدگاه شهریار که شعر را به عنوان نمونهای کامل از متون ادبی معرفی کرده،مورد بررسی قرار گرفته است.به تبع آن شعر از دیدگاه ایشان و دیگر شعرا،به عنوان نمونهای فراگیر از متون ادبی بحث و پس از آن دیدگاه منتقدانه ادبا در شکل ارتباط بین فردی یک جانبه و دو جانبه در شعر ارایه شده است.به طوری که شعر به عنوان نمود عینی ارتباط بین-فردی بین شاعر و نیرویی ماوراء طبیعی و اولین نوع ترجمهء ادبی از احساس شاعر برای خود و هم زبانانش معرفی شده است و همچنین ترجمه،در مرحلهء دوم توسط واسطه برای مخاطب غیرهم زبان شاعر از جنبههای مختلف و با توجه به نظریهپردازیهای متفاوت مورد بررسی قرار گرفته است و رابطهء ادیب و مترجم در وهله اول رابطهای بین-فردی و افقی و در مواردی همراه با چشم داشت از جانب صاحب اثر و از پایین به بالا معرفی شده است.
خلاصه ماشینی:
"در مورد متون ادبی حامل روح شعر،باید گفت که قصد فرستندهء پیام(اگر عمدی باشد)،از زمانی دخالت میکند که جوشش درونی خود را احساس میکند و لذا،در قالب شعر واکنش نشان میدهد (که البته در همین مرحله هم واکنش ایشان میتواند حالت انعکاسی داشته باشد)،به هر حال،احساس خود را در یک"قالب"به بیرون منتقل میکند که این همان رمزگذاری است و در مرحلهء رمزگشایی در طرف دیگر ممکن است هرکسی از ظن خود یار او شود و بنابر این،کسی میتواند پیام اولیه را بهطور کامل دریافت کند که در رمزگشایی موفقتر باشد و این همان است که هلالی جغتایی نیز به نحوی به آن اشاره کرده است: سخن پیش سخندان ارجمند است ز بالا آید و قدرش بلند است به تعبیری،روح شعر در جان شاعر یا ادیب دمیده میشود-جوششی در درونش ایجاد میشود-چون به خود آید و آنرا حس کند واکنشی خود آگاه از خود نشان میدهد و ترجمان حس خود میشود،یعنی آنرا در قالبی از قبیل سخن منظوم، نثر،نطق و غیره به بیرون منتقل میکند و در معرض استفادهء دیگران قرار میدهد.
حال اگر مخاطبینی باشند که با علایم رمز آشنا نباشند،مثلا زبان شعر یا نثر را ندانند و یا اینکه متن برای آنها مفهوم نباشد،در هر صورت،گیرندهء اول پیام درست مثل یک بیسیمچی که کلمات رمز را گرفته و یا علایم مرس را دریافت کرده و آن را برای خود تفسیر کرده است،اگر به زبانی مشترک بین خود و فرد یا افراد گروه سوم آشنا باشد،آن را دوباره رمزگذاری میکند و قابل استفاده برای مخاطبین جدید مینماید که این در واقع کمک بزرگی در برقرار کردن ارتباط بین-فردی بین گروه اول و گروه سوم خواهد بود."