در مه - مجله ادبیات داستانی ادب و هنر

"-با برف -نه با آتش راننده کاغذی را که روی داشبورت بود برداشت و باز کرد: -ببینید طبق این حکم ما می‌توانیم از مناطق جنگی بوسنی‌ گزارش تهیه کنیم. قرارگاه کوچک از چند کانتینر و چادر تشکیل شده بود. زخمی عمیق از پلک چپ تا بناگوش راست کشیده شده بود و چندین زخم ریز و درشت دیگر در صورتش دیده می‌شد. -از دیدنت خوشحالم ترودی زن بی‌اختیار گفت: -متأسفم سانیا نفس عمیقی کشید؛عمیق و آرام. بعد هم داغی ترکشهایش را که به طرفم‌ پاشیده شده بود حس کردم و دیگر چیزی نفهمیدم. چشم ترودی به پشت دستهای سانیا افتاد و آنجا هم چند اثر زخم دید. یک قطرهء شفاف از گوشهء چشم سانیا روی گونه‌اش چکید و آرام از صورتش پایین آمد. وقتی صدای هق‌هق سانیا او را به خود آورد در آغوشش کشید. ترودی دوربین را که روی زمین گذاشته بود برداشت و به‌ گردن آویخت."