خلاصه ماشینی:
"نگاهی به نمایش«عادلها»به کارگردانی«قطب الدین صادقی»تالار اصلی تئاتر شهر-بهمن و اسفندماه 1384 محکومیت هرگونه خشونت و ترور پژمان پروازی (به تصویر صفحه مراجعه شود) بررسی تطبیقی تئاتر امروز جهان،ما را به این استتناج منطقی رهنمون میسازد که مؤثرترین شیوهء انتقال مفاهیم موردنظر نویسنده به مخاطب،روشهای به کار گرفته شده از سوی کارگردان اثر است.
گروهی برای رهایی مردم از ظلم و بیعدالتی به بمبگذاری متوسل شدهاند؛اما به چه حقیقتی؟ «استپان»،سمبل خشونت است که میخواهد به هر نحو شده ترور صورت بگیرد؛اما«کالیایف»،درست نقطهء مقابل او قرار دارد و حاضر نیست بمب را در کالسکهای بیندازد که دو کودک در آن نشستهاند؛هرچند لازم باشد «تاگراندوک»از بین برود.
پذیرش نظریه«کالیایف»یا«استپان»مبنی بر اینکه آیا در پرتاب مجدد«کالیایف»موفق خواهد بود و یا بنا به دلیل دیگری از این کار صرفنظر میکند و یا در نهایت او باوجود فشارها و اهرمهای مختلف روسیه تزاری از جمله ملاقات«گراندوشس»با وی تسلیم خواهد شد؟از طرفی کشمکشهای نمایشنامه بیشتر از نوع ماهوی(فرد با خویش)است که هر لحظه تغییر تصمیم را ممکن میکند."